Een van de meest voorkomende misvattingen over levenscoaching is dat het vermomde therapie is - of, erger nog, therapie van een niet-erkende beoefenaar.
In werkelijkheid is levenscoaching echt zijn eigen unieke service die is ontworpen om ambitieuze presteerders te helpen de resultaten te behalen die hen succes en voldoening zullen brengen. Hier zijn enkele van de verschillen tussen levenscoaching versus therapeutische sessies, en een basisgids voor wanneer elke dienst geschikt is.
Termen definiëren
Therapie, ook wel counseling of psychotherapie genoemd, is een langdurig proces waarbij een cliënt samen met een zorgverlener werkt om problematische overtuigingen, gedragingen, gevoelens en soms fysieke reacties te diagnosticeren en op te lossen. Het idee achter therapie is om je te concentreren op trauma's en problemen uit het verleden om zelfdestructieve gewoonten te veranderen, relaties te herstellen en te verbeteren en door pijnlijke gevoelens heen te werken.
Bij levenscoaching werkt een cliënt met een coach, die geen beroepsbeoefenaar in de gezondheidszorg is, om doelen te verduidelijken en obstakels en problematisch gedrag te identificeren om actieplannen te creëren om de gewenste resultaten te bereiken. Het proces van levenscoaching neemt het huidige startpunt van de cliënt als een acceptabele neutrale grond en is vanaf dat punt meer actiegericht.
Een levenscoach zou begeleiding kunnen bieden door:
- Persoonlijke en professionele doelen verduidelijken en bereiken
- Werken aan het verbeteren van communicatieve vaardigheden
- Het bereiken van financiële onafhankelijkheid en veiligheid
- Het bereiken van een balans tussen werk en privé
Levenscoach versus therapeut
De fundamenten van life coaching onderscheiden het van therapie.
Over het algemeen behandelen levenscoaches geen problemen zoals depressie, angst of psychische aandoeningen. Het is heel belangrijk om te beseffen dat wanneer je je aanmeldt voor life coaching, je geen therapeut krijgt.
Levenscoaches kunnen je helpen om te gaan met mentale blokkades, maar veel problemen uit het verleden liggen buiten hun expertisegebied.
Therapeuten richten zich op 'waarom' bepaalde gedragspatronen optreden, en coaches werken aan 'hoe' naar een doel toe te werken.
| Coaching | Therapie | |
|---|---|---|
| Focus | Actie | Begrip en actie |
| Depth | Kijkt naar patronen en gedrag in het hier en nu, kijkend naar toekomstig gedrag om deze patronen te veranderen. | Kijkt naar patronen en gedrag in het hier en nu, kijkend naar toekomstig gedrag om deze patronen te veranderen.
Plus gaat dieper in op de oorzaak van gedrag om de wortel van hardnekkige patronen te begrijpen en te veranderen. |
| Locatie/tijd | Kan variëren, inclusief telefoon, internet en persoonlijke sessies. | Zelfde plaats en tijd. |
Coaching gaat over voorwaartse vaart en mensen helpen hun doelen te bereiken. De focus van coaching ligt op het creëren en behouden van motivatie voor verandering; obstakels verkennen en overwinnen; en actie ondernemen om doelen te bereiken.
Counseling gaat over het heden en het verleden, met een focus op het helpen van mensen om diepere emotionele problemen aan te pakken en op te lossen.
Ik merk dat de grenzen vervagen, of het nu gaat om coaching of therapie. Uiteindelijk gaan de sessies over hulpverlening die moet leiden tot het opheffen van blokkades bij getroffenen. Mijn coaching bij jou was efficiënt omdat ik in het begin onvoldoende zelfvertrouwen had om een belangrijke stap voorwaarts in mijn carrière te zetten. Puur emotioneel gezien zou ik het een therapeutische sessie noemen. Hoe het ook zij, de "therapeutische coaching" bij VdG in Velm heeft me een grote stap voorwaarts in mijn carrière gebracht. Nogmaals bedankt daarvoor, Rita.
Bedankt voor je vriendelijke woorden, Mathis. Met betrekking tot de "zwevende limieten" die u noemde, zou ik het volgende willen zeggen:
Ook al zijn hier en daar overlappingen te zien, coaching is geen verkapte psychotherapie voor loopbaangerichte mensen en aspirant-managers, ook al worden veel methoden uit psychotherapeutische scholen gebruikt (gespreksmanagement, cognitieve procedures, creativiteitsoefeningen, rollenspellen, enz.). Coaching is in principe gericht op "gezonde" mensen en vooral gericht op de uitdagingen die voortkomen uit hun professionele rol. Dit kan natuurlijk te maken hebben met persoonlijke zorgen en persoonlijke moeilijkheden, maar het uitgangspunt is vooral de zorgen die te maken hebben met de “professionele persoonlijkheid”, die niet kunnen worden aangepakt zonder de daarbij behorende specialistische kennis van de coach.
Geestesziekten, alcohol-, drugs- en drugsverslaving of de beschouwing van het hele levensverhaal van een cliënt vallen uitsluitend onder de verantwoordelijkheid van adequaat opgeleide psychotherapeuten, artsen en medische instellingen; ze zijn niet de taak van een coach.
Belangrijk punt, Rita. Coaching is geen therapie - en kan het niet vervangen!
Maar er zijn een aantal situaties in het leven waarvoor het goed kan zijn om iemand aan je zijde of als tegenpartij te hebben. Coaching kan de wachttijd voor therapie overbruggen of er onderdeel van uitmaken. En coaching kan ook nuttig zijn na de therapie. De kwalificaties van de coach en de samenwerking met therapeuten zijn bepalend.
De zorgen waarmee cliënten bij mij komen in een crisis komen veelal voort uit acute professionele conflicten/situaties. Gevoelens als boosheid, verdriet en wanhoop horen er dan bij. En altijd de angst voor de niet langer zekere toekomst. "Ga dan weer met je voeten op de grond" is het eerste gebod. De weg ernaartoe kan gevarieerd zijn, maar het is altijd belangrijk om goede ondersteuning te hebben totdat je voorlopig veilig op je voeten kunt staan.